Seksek Kaç Kişi Oynar? Hayatın Oynak Gerçekleri
İzmir’de bir gün, arkadaşlarla buluşmak üzereyiz. Kahvaltıdan sonra her zamanki gibi asıl planımızı yapıyoruz: “Hadi, bir şeyler yapalım. Ne yapalım?”
Birkaç saniye suskunluk, sonra kahkahalarla karışık bir öneri gelir: “Seksek oynayalım.” Herkesin gözleri ışıldıyor. O an, birkaç saniyeliğine zaman duruyor, düşüncelerim birbirine giriyor. “Seksek? Bu çocukluk oyunu değil miydi? Hani şöyle minik taşları atıp zıplayıp oynamalıydık ya?”
Gözlerim herkesin gözlerinde; tam bir “serbest düşüş” modunda… Ama o an fark ediyorum ki, bu yaşımda bile bazen, içimdeki çocuğun çıkıp gelme isteğiyle, böyle saçma sapan fikirler benim de aklımı çeldiği oluyor.
Ama bir soru var tabii, bu kadar yetişkinin (ya da kendini öyle sananların) seksek oynaması ne kadar doğru? Peki, seksek kaç kişi oynar?
Bir Anlık Tereddüt: Yetişkinler ve Oyun
Bundan 10 yıl önce, seksek deyince aklımıza okul bahçesindeki taşları atıp, zıplayarak ilerlemeye çalışan 7-8 kişilik bir grup gelirdi. Şimdi, o taşları atacak kadar bile enerjim var mı diye düşünürken, arkadaşım Ahmet’e dönüyorum.
“Abi, seksek kaç kişi oynar ya?” diye soruyorum.
Ahmet bir an duruyor, kafasında hesap makineleri çalışıyor gibi. “Bir kişi de oynar, sekiz kişi de. Ama seksek kaç kişi oynar sorusunun cevabı aslında… bunu düşünmeye başladığınız andan itibaren hayatla ilgili de derin bir şeyler sorgulamaya başlarsınız, dostum. Derin bir mevzuya girmeyelim şimdi.”
Yavaşça kafamı sallıyorum, ama Ahmet’in söylediklerinde bir gariplik olduğunu hissediyorum. Seksek oynamak bu kadar derin mi, yoksa gerçekten ben fazla mı düşünüyorum?
Seksek ve Hayat: Tıpkı Bizim Gibi
Günümüz dünyasında seksek oynamak, çocukluk hayallerinden çok daha fazla şey ifade edebilir. Biz yetişkinler, genellikle çok ciddi olup her şeyin “mantıklı” olmasını isterken, aslında o çocukça özgürlükle gülüp eğlenmek unutulmuş bir şey haline gelmiş. Bazen, işte böyle sıradan bir soru bile hayatın ne kadar absürd olduğunu hatırlatabiliyor: Seksek kaç kişi oynar?
Aslında bu, bir metafor. Yetişkinlerin hayatına seksek gibi küçük, eğlenceli bir oyun sığdırmak gerçekten zor olabiliyor. Çünkü sürekli “Bunu yapmalıyım, şu sorumluluğu yerine getirmeliyim.” diyoruz, ama bazen o sorumluluklardan sıyrılıp çocukça bir şekilde eğlenmek gerekiyor. O yüzden seksek, aslında biraz da kaybolan özgürlüğümüzün sembolü.
Ve o anda kendimle dalga geçiyorum.
“Ya ben ne diyorum? Bir bardak sütle protein mi tartıştım, şimdi de seksek kaç kişi oynar diye dertleniyorum. Tam bir dertli tip oldum, her şeyi fazla düşünen!” diyorum içimden, ama yüzümde bir gülümseme beliriyor.
Bir Adım Atmak, Bir Taş Fırlatmak
Bir an, herkes toplandı. Kendi çocukluk anılarımdan daha önce seksek oynadım, ama o zamanlar taşları atmak kadar zor bir şey yoktu. Evet, taş atmak! Şu herkesin bildiği küçük taşları, o küçücük karelerde zıplayarak ilerlerken bazen içimdeki korkuyu yenmek zor oluyordu.
Ama bir şey var. O kadar uzun zaman geçmiş ki, sanki hayata dair bir şeyleri yeniden keşfetmek gibi. Hepimiz seksek oynamak için oradayız, fakat aslında mesele seksek değil.
Herkesin seksekle olan ilişkisinin farklı olduğunu düşünüyorum. Kimi çocukken delicesine sever, kimi yetişkinlik yıllarına girdiğinde bu kadar basit bir soruya bile kafa yorar. Ama bir gerçek var ki, seksek kaç kişi oynar sorusu basit bir cevaba sahip değil. Kimse tek başına, hüzün içinde seksek oynamaz.
Şunu fark ediyorum: Seksek, aslında toplum olmanın, birlikte olmanın ne kadar önemli olduğunu anlatan bir şey. Yalnızca bir taş fırlatıp zıplayan bir oyun değil, aynı zamanda kendini başkalarıyla uyum içinde hissedebilmek. Bu yüzden, seksek kaç kişi oynar sorusu aslında çok da önemli değil. Kimse tek başına seksek oynayamaz!
Seksek: Yetişkinler İçin Yeni Bir Başlangıç
Gün sonunda, seksek oynamayı reddedenlerin gözlerindeki şaşkın ifadeyi gözlemliyorum. Belki de tam o noktada, biz yetişkinlerin bazen sadece çocuk olmamız gerektiğini fark ediyorum. Evet, belki büyüdük, ama büyümek, zaman zaman eğlenmekten alıkoymamalı bizi.
Ve ne diyordum? Seksek kaç kişi oynar?
Tabii ki, seksek iki kişilik bir oyun değil.
Hadi, hep birlikte zıplayalım!